Niezwykle błyskotliwa, kompleksowa analiza, zaprezentowana przez Zastępcę Prokuratora Generalnego Roberta Hernanda na łamach „Rzeczpospolitej” po raz kolejny doprowadza do oczywistego i nie budzącego wątpliwości wniosku, że Prokuratorem Krajowym jest Dariusz Barski.
SN odmawia podjęcia uchwał
W dniu 27 listopada 2024 r. Sąd Najwyższy odmówił odpowiedzi na zagadnienia prawne przedstawione przez SA w Warszawie, sprowadzające się do braku opinii prezydenta RP przy powołaniu D. Korneluka na funkcję prokuratora krajowego i skuteczności decyzji kadrowej w stosunku do J. Bilewicza, któremu powierzono obowiązki prokuratora krajowego [sygn. IKZP 6/24 i IKZP 7/24]. Uzasadniając swoje stanowisko dopuścił się istotnych błędów braku oraz logicznych, dyskwalifikujących zaprezentowany tok rozumowania.
W uzasadnieniu orzeczenia o sygn. IKZP 6/24, co do statusu prokuratora J. Bilewicza ograniczył się do stwierdzenia, że nie ma kognicji w zakresie badania skuteczności jego powołania do powierzenia obowiązków. Jednocześnie jednak wyraził taki pogląd prawny, który może być odczytany jako wiążący i wywołujący skutki w stosowaniu prawa.
Decyzja dotycząca powołania Dariusza Barskiego na funkcję Prokuratora Krajowego wciąż w obrocie prawnym
Sąd nie dostrzegł przy tym, że nigdy w drodze sądowo-administracyjnej, w żadnym zakresie nie stwierdzono nieważności powołania na tę funkcję Dariusza Barskiego, co podaje w wątpliwość skuteczność tej decyzji.
Wątpliwa jest teza SN o skuteczności decyzji premiera z 12 stycznia 2024 r. Nie należy ona do orzeczeń i innych, ujętych w art. 3 § 2 i 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, a w Prawie
o prokuraturze brak jest wskazania w art. 14 takiego trybu odwoławczego.
Nadto, nie odniesiono się do uchwały SN z 27 września 2024 r., sygn. IKZP 3/24, wskazującej na ciągłe obowiązywanie art. 47 przepisów wprowadzających Prawo o prokuraturze, na podstawie którego w 2022 r. prokurator Dariusz Barski powrócił ze stanu spoczynku oraz do wyroku TK z 22 listopada
2024 r., który uznał za niekonstytucyjne takie rozumienie tego przepisu, że obowiązywał on tylko przez dwa miesiące.
Powołanie Dariusza Barskiego na funkcję prokuratora krajowego jest ciągle w obrocie prawnym i wywołuje skutki. Powołanie na nią innej osoby, czyni taką czynność nieskuteczną. Nie zmieniło tego pismo PG z 12 stycznia 2024 r., które jedynie informowało prokuratora Dariusza Barskiego, że nie powrócił on prawidłowo ze stanu spoczynku. PG nie uzyskał bowiem judykatu sądu administracyjnego o stwierdzeniu nieskuteczności jego powołania na funkcję prokuratora krajowego. J. Bilewicz nie mógł więc 12 stycznia 2024 r. zostać powołany na wymienioną funkcję.
W odniesieniu do kwestii uzurpacji stanowiska przez osobę nieposiadającą kwalifikacji formalnych do jego zajmowania podkreślić trzeba, że ich posiadanie, czy też brak nie ma żadnego znaczenia, ponieważ funkcja prokuratora krajowego była już zajęta.
Pismo wręczone Dariuszowi Barskiemu, jako wyraz podglądu prawnego Adama Bodnara, nie wywiera żadnych skutków prawnych i kadrowych
Pismo PG z 12 stycznia 2024 r. było tylko oświadczeniem jego wiedzy, niewywołującym skutków prawnych.
Nie odwołano Dariusza Barskiego z funkcji w trybie art. 14 § 1 Prawa o prokuraturze, ani też przy przyjęciu procedury sądowo-administracyjnej. Analiza z różnych perspektyw, przy przyjęciu różnych koncepcji, prowadzi wniosku, że doszło do bezprawnego usunięcia wymienionego z funkcji a powołanie innych osób na ciągle obsadzone stanowisko jest bezskuteczne.
Uzasadniając decyzję w sprawie I KZP 6/24, SN ograniczył się do analizy braku wyrażenia opinii przez prezydenta RP jako wyrazu opinii negatywnej. Nie zmierzył się z uchwałą z 27 września 2024 r., w świetle której braku tej opinii nie można odczytywać jedynie poprzez analizę skutku takiego stanu rzeczy, tylko przez brak niemożności jej wyrażenia przez prezydenta RP w stosunku do podmiotu, który nie spełnił warunków formalnych do wydania tej opinii.
Niezrozumiała i na poły magiczna przemiana statusu Dariusza Barskiego w nocy z 11 na 12 stycznia 2024 r. według stanowiska Prokuratura Generalnego przekazanego do Trybunału Konstytucyjnego
Istotną okolicznością rzutującą na możliwość powołania prokuratora J.Bilewicza na p.o. prokuratora krajowego jest ta ujawniona na rozprawie z 2 listopada 2024 r. przed TK w wyżej wymienionej sprawie ze skargi Dariusza Barskiego. Na stronie 13 stanowiska PG stwierdzono, że Dariusz Barski od 16 lutego 2022 r. do 11 stycznia 2024 r. wykonywał obowiązki prokuratora w stanie czynnym. Natomiast 12 stycznia 2024 r. był już prokuratorem w stanie spoczynku i nie mógł tym samym wykonywać obowiązków służbowych. W kontekście powołania prokuratora Jacka Bilewicza 12 stycznia 2024 r. oznacza to, że wniosek o jego powołanie na to stanowisko nie był skutecznie złożony w świetle art. 74 § 1 Prawa o prokuraturze. Postanowienia art. 14 tej ustawy warunkują bowiem pozostanie prokuratorem krajowym zajmowaniem stanowiska prokuratora Prokuratury Krajowej.
Skierowanie przez MSPG wniosku do premiera o powołanie J. Bilewicza do pełnienia obowiązków prokuratora krajowego jest nieskuteczna, jak i sam akt powołania przez premiera wobec niespełnienia warunku z art. 14 Prawa o prokuraturze. Akt powołania J. Bilewicza na funkcję p.o. prokuratora krajowego nie dokonał się w świetle prawa. W rezultacie J. Bilewicz nie mógł skierować do PG wniosku o powołanie D. Korneluka na stanowisko prokuratora Prokuratury Krajowej, co uniemożliwiało w jego przypadku dalsze uruchomienie procedury powołania na funkcję prokuratora krajowego.
SN w trakcie posiedzeń 27 listopada 2024 r. pominął ten ważny aspekt sprawy dobitnie artykułowany przez stowarzyszenia Ad Vocem.
Warto także podkreślić, że przed TK zawisł spór kompetencyjny pomiędzy prezydentem RP, premierem a PG, sygn. Kpt 1/24, który zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy o organizacji i trybie postępowania przed TK zawiesza spór pomiędzy organami będącymi w sporze. Powyższe oznacza, że funkcje prokuratora krajowego dalej pełni prokurator Dariusz Barski.